Zaterdag 17 januari. Wij zitten op de paranormale beurs in Houten om de liefde en kracht van Jezus te laten zien. Ik vraag aan mijn teamgenoot, die vandaag mee is omdat hij wat vrijmoediger wil worden in het bidden met mensen: “Heb je al iemand genezen vandaag?” (Ik neem de opdracht van Jezus, ‘Genees de zieken’, namelijk serieus.) “Nee”, zegt hij. “Dan ben jij nu aan de beurt”, zeg ik. Dan komt er een cameraploeg op ons af lopen. Ze vragen of wij een demonstratie willen geven voor de camera. “Daar heb je je kans”, zeg ik lachend tegen mijn teamgenoot. Die verblikt of verbloost hier niet van en zegt: “Okė”. De interviewer vraagt wat wij allemaal doen. Ik laat hem ons aanbod zien aan de hand van onze ‘menukaart’. “Ik kies genezing”, zegt hij. “Al tijden lang heb ik steken in mijn rug en daar wil ik graag vanaf.” Hij gaat er even goed voor zitten en mijn teamgenoot bidt voor hem in de naam van Jezus. Als hij klaar is, vragen we de interviewer hoe het nu met hem is. De pijn is nog niet weg. Ik vertel hem dat Jezus mensen vaak onmiddellijk geneest, maar dat ze het soms ook pas later merken. Op dat moment komt ons andere teamlid eraan. Ze was even koffie voor ons gaan halen en vraagt lachend of ze iets gemist heeft. “Help je even mee?” vraag ik haar. “Deze jongen heeft pijn in zijn rug en het is nog niet verdwenen.” Opnieuw bidden we voor de interviewer en dit keer is de pijn weg! De interviewer, die tot nu toe een beetje sceptisch was, is verbaasd, maar ik zie ook respect in zijn ogen verschijnen. “Dit is echt heel bijzonder”, zegt hij recht in de camera. “Ik heb net een mooi cadeautje gehad van Jezus!” Yes!